ΠΡΟΣ: Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη

Αθήνα, 28.05.2020

Αριθμ. Πρωτ.:1543

ΠΡΟΣ: Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη

Κοινοποίηση :

Υπουγείο Οικονομικών:

Υπουργό κ.Χρήστο Σταικούρα

Υπουργείο Μεταφορών Υποδομών και Δικτύων

Υπουργό κ.Κωνσταντίνο Καραμανλή & Υφυπουργό κ.Ιωάννη Κεφαλογιάννη

Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων :

Υπουργό κ.Ιωάννη Βρούτση

Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων :

Υπουργό κ.Σπυρίδων Άδωνι Γεωργιάδη

Υπουργείο Εσωτερικών:

Υπουργό κ.Παναγιώτη Θεοδωρικάκο

Υπουργείο Τουρισμού:

Υπουργό κ.Χάρη Θεοχάρη & Υφυπουργό κ.Μάνο Κόνσολα

ΘΕΜΑ: «Μέτρα Στήριξης για τα Ε.Δ.Χ. Ταξί»

Η λήξη συναγερμού σήμανε μια καθοριστική νίκη επί της πανδημίας του κορωνοϊού, αλλά ταυτόχρονα επανέφερε στο προσκήνιο, όλες τις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και των επιμέρους αγορών της.

Η επιστροφή στην κανονικότητα είναι μια φράση που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Χρησιμοποιείται μάλλον για να σηματοδοτήσει την λήξη των περιοριστικών μέτρων παρά για να αποδώσει την αληθινή εικόνα που επικρατεί.

Το ταξί δεν επέστρεψε ποτέ στην κανονικότητα. Βρίσκεται ακόμη υπό περιορισμό. Οι άνθρωποι μπορούν να ταξιδεύουν με αεροπλάνα, με πλοία, με τρένα, με λεωφορεία, αλλά στο ταξί μπορούν να μπουν μόνο δύο. Κάποιοι μας ξέχασαν στην καραντίνα, αλλά είμαστε ακόμη εδώ. Ακόμη και οι κκ. Τσιόδρας και Χαρδαλιάς μας αποχαιρέτησαν, αλλά εμείς είμαστε ακόμη εγκλωβισμένοι στα μέτρα που πάρθηκαν τον προηγούμενο μήνα. Για πόσο ακόμη;

Και σαν να μην έφτανε ο περιορισμός στον αριθμό των επιβατών –που έτσι κι αλλιώς κάνει πιο δύσκολη τη δουλειά μας–   ήρθαν και οι ανακοινώσεις για τα οικονομικά μέτρα στήριξης της κυβέρνησης προς τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους, από τις οποίες λείπει παντελώς η λέξη Ταξί. Καμία μέριμνα, καμία βοήθεια, καμία προοπτική.

• Ζητήσαμε μείωση του συντελεστή ΦΠΑ. Δόθηκε σε όλους τους κλάδους των επιβατικών μεταφορών εκτός από το Ταξί.
• Ζητήσαμε ένταξη των ταξιτζήδων στο επίδομα ειδικού σκοπού για το μήνα Μάιο. Δόθηκε σε πολλούς εργαζόμενους αλλά όχι σ’ εμάς.
• Ζητήσαμε μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους στο ταξί. Ανακοινώθηκε για πολλούς κλάδους αλλά όχι για μας.
• Ζητήσαμε την ένταξη του Ταξί σε κοινοτικά ή εθνικά αναπτυξιακά προγράμματα έτσι ώστε να επιτευχθεί η ανανέωση του στόλου και η αντικατάσταση των αυτοκινήτων. Σε λιγότερο από εννέα μήνες θα πρέπει να αντικατασταθούν χιλιάδες οχήματα, αλλά μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη, κανένας σχεδιασμός και φυσικά καμία ανακοίνωση περί των προθέσεων της κυβέρνησης.
• Ζητήσαμε να έχει ο ταξιτζής τη δυνατότητα ταξινόμησης επταθέσιου ή εννιαθέσιου οχήματος με ταξίμετρο, όταν αντικαθιστά το αυτοκίνητό του. Σε μία χώρα που ο τουρισμός είναι η βαριά της βιομηχανία, οι ταξιτζήδες δεν επιτρέπεται να έχουν τα εργαλεία που απαιτούνται για να εξυπηρετήσουν το επιβατικό κοινό. Σε όλο τον κόσμο αυτή η επιλογή είναι αυτονόητη. Στην Ελλάδα παρακαλάμε ακόμη και για το αυτονόητο.
• Ζητήσαμε τον επανέλεγχο όλων των αιτήσεων για όσους συναδέλφους δεν πήραν το επίδομα των 800 ευρώ. Η πανδημία θα περάσει και οι άνθρωποι αυτοί θα μείνουν με την απορία κι ένα ανεξήγητο γιατί;
• Ζητήσαμε την άρση του περιορισμού των δύο ατόμων για να εξυπηρετήσουμε τις υπάρχουσες συμβάσεις με τις περιφέρειες για τα μαθητικά δρομολόγια. Ούτε αυτό…

Κύριε Πρωθυπουργέ, Κύριοι Υπουργοί,

Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε πολλές σελίδες με τα αιτήματα που κατέθεσε η Ομοσπονδία τόσο σε σας όσο και στα συναρμόδια Υπουργεία. Στόχος μας δεν είναι η δημιουργία εντυπώσεων, ούτε η στείρα αντιπαράθεση. Στόχος μας είναι να βγει το Ταξί από το τέλμα που έχει πέσει και γι’ αυτό απαιτείται κυβερνητική βούληση. Κατανοούμε ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν το βασικό μέλημα της Πολιτείας, αλλά το να είναι ο κλάδος μας έξω από κάθε προγραμματισμό, έξω από κάθε μέτρο στήριξης μοιάζει πλέον με επιλογή και όχι με παράβλεψη.

Δεν ζητάμε ιδιαίτερη αντιμετώπιση, ούτε χαριστικές διατάξεις. Θεωρείστε μας ισότιμους εργαζόμενους με όλους τους άλλους συμπολίτες μας και συμπεριφερθείτε μας ανάλογα.

Σε κάθε περίπτωση η υπομονή μας έχει εξαντληθεί. Η απαξίωση του Ταξί έφτασε στο τελευταίο στάδιο. Αν αυτό σας λέει κάτι, βγάλτε από το συρτάρι σας κάποιο από τα υπομνήματα που σας έχουμε στείλει και βοηθείστε τον κλάδο να σταθεί στα πόδια του. Αν πάλι, το Ταξί και τα προβλήματά του δεν είναι μέσα στις προτεραιότητές σας, θα ήταν προτιμότερη μια καθαρή και έντιμη

εξήγηση, από μια αναποτελεσματική, άσκοπη και χωρίς λόγο συζήτηση.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλος διαθέσιμος χρόνος. Μας πρόλαβε η εξαθλίωση και η οικονομική καταστροφή. Για άλλη μια φορά σ’ έναν αγώνα ζωής, αισθανόμαστε μόνοι μας και αβοήθητοι.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Ζητάμε να μας αφιερώσετε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας προκειμένου να σας αναπτύξουμε τις απόψεις και τους προβληματισμούς μας για το παρόν και το μέλλον του Κλάδου μας.